ქართული

პარალელური

წიგნი სიტყუათა ტობისნი ტობიელისნი, ძისა ანანიელისანი, ძისა გაბაელისნი, ძისა ანაელისნი, ნათესავისაგან ასერისი, ტომისაგან ნეფთალიმისი,

რომელი წარტყუენა დღეთა ენემესარისთა, მეფისა ასურასტანისათა, თეზბეთ, რომელ არს მარჯუენით კედეოზსა, რომელ არს ნეფთალიმისი, გალილეას, ზემო კერძო ასერსა.

მე, ტობი, გზათა ჭეშმარიტებისათა ვიდოდე და სიმართლისათა ყოველთა დღეთა ცხორებისა ჩემისათა, და მოწყალებანი და ქველის საქმენი მრავალნი ვყვენ ძმათა მიმართ ჩემთა და ნათესავთა ჩემთა, რომელნი თანა-მოვიდოდეს მე, მი-რა-ვიდოდეთ ჩუენ სოფლად სოფლად ასურასტანელთა - ნინევედ.

და ოდეს ვიყავ სოფელსა ჩემსა, ქვეყანასა ისრაელისასა, სიჭაბუკესა ჩემსა ყოველი ტომი ნეფთალიმისი, მამისა ჩემისა, განდგა სახლისაგან დავითისა იელუსარემით, რომელი გამორჩეულ იყო ყოვლისაგან ტომისა ისრაელისა მსხუერპლის შეწირვად ყოვლისა ტომისა. და განწმიდა ტაძარი იგი სამკჳდრებელისა მაღლისა და აღაშენა ყოველთა მიმართ ნათესავთათუს საუკუნეთასა.

რამეთუ ყოველნი ტომნი, რომელნი თანა-განდგეს და სახლი ნეფთალიმისი, მამისა ჩემისა, უზორვიდეს დანას შინა ჴბოსა მას ოქროისასა, რომელი ქმნა იორობოამ, მეფემან ისრაელისამან, და მაღალთა ზედა ყოველთა მთათა გალილიასათა.

და მე ხოლო მარტო მივიდი მრავალგზის იელუსარემად დღესასწაულთა, ვითარცა წერილ არს ყოვლისათუის ისრაელისა ბრძანებითა საუკუნეთა, პირველთა ნაყოფთასა და ათეულთა ნაყოფისათა და პირველნარისუავი ცხოვართა მივიღი

და მივსცი იგი მღდელთა, ძეთა არონისთა, საკურთხეველსა და ყოველთა ნაყოფთა ათეულსა 405v, lemma: nan, nan, nan, [T'ovbit-ay], nan" > 405v მივსცემდი ძეთა ლევისთა, რომელნი მსახურებდეს იელუსარემს.

ხოლო მესამე ათეული მივსცი, ვიეთა-იგი ჯერ-არიან, ვითარცა იგი ჯერ-არს, ვითარცა-იგი მამცნო მე დებორა, მამის დედამან ჩემმან, რამეთუ ობოლი დავშდი მამისაგან ჩემისა.

და ოდეს ვიქმენ მამაკაც, მოვიყვანე ანნა ცოლად, ნათესავისაგან მამისა ჩემისა, და მესუა მისგან ტობია.

და რაჟამს წარვიტყუენე ნინედ, ყოველნი ძმანი ჩემნი და ნათესავისა ჩემისაგანნი ჭამდეს პურსა წარმართთასა.

ხოლო მე დავიცვა სული ჩემი ჭამისაგან,

და მომცა მე ღ˜ნ მადლი და ხატი წინაშე ენემესარ მეფისა, და ვიყავ მისა ვაჭარ.

და მივიდოდე ხუჟიკეთა და დავვედრე გაბაელს, ძმასა გაბრიასსა, არაგუელს შინა ხუჟიკეთისასა ვეცხლისა ათი ტალანტი, (რომელ არს ათი ქანქარი).

და ოდეს მოკუდა ენემესარ, მეფობდა სენაქერიმ, ძე მისი, მის წილ, და გზანი მისნი შფოთ იყუნეს, და ვერღარა ვიკადრე მისლვად 406r, lemma: nan, nan, nan, [T'ovbit-ay], nan" > 406r ხუჟიკეთა.

და დღეთა ენემესარისთა მოწყალებასა მრავალსა ვჰყოფდი ძმათა ჩემთათუს.

პურსა ჩემსა ვსცემდ მშიერთა და სამოსელსა - შიშუველთა. უკეთუ სადა ვინ ვიხილი ნათესავისა ჩუენისაგანი, მომკუდარი და განგდებული უკუანა კერძო ზღუდესა ნინევისასა, დავფლევდ მათ,

და რაოდენთა მოსწყუედიდა სენაქერიმ მეფე, მო-რა-ვიდა სივლტოლით ჰურიასტანით, დავფლევდ მათ პარვით, რამეთუ მრავალნი მოსრნა გულისწყრომით; და ეძიებდა მეფე გუამებსა მათსა და არა იპოვა.

მი-ვინმე-ვიდა ნინეველი და უთხრა ჩემთუის მეფესა, ვითარმედ მე დავფლავ მკუდრებსა მას. და დავემალე, რამეთუ ვაგრძენ, ვითარმედ მეძიებენ მე მოკლვად, შემეშინა და ვივლტოდე.

და აღიჭრეს ყოველი ნაყოფი ჩემი და არარა დამშთა მე თუინიერ ხოლო ანანასა, ცოლისა ჩემისა, და ტობიასა, ძისა ჩემისა.

და არღა წარსრულ იყუნეს ერგასისნი დღენი, და მოკლეს იგი ორთა ძეთა მისთა, და წარივლტოდეს იგინი და წარვიდეს მთათა არატით კერძო. და მეფობდა საკენდონ, ძე მისი, მის წილ. და დაადგინა 406v, lemma: nan, nan, nan, [T'ovbit-ay], nan" > 406v მან აქიაქაროს, ძე ანაელისი, ძმისწული ჩემი, ყოველთა ზედა რჩეულთა სამეუფოსა მისისათა და ყოველთა ზედა რჩეულთა სამეუფოსა მისისათა და ყოველთა ზედა განსაგებელთა მისთა.

და ევედრა აქიაქაროს ჩემთუს მეფემან. და მოვედ ნინევედ, რამეთუ აქიაქაროს იყო ღუნისმნე და ბეჭედსა ზედა და განმგებელ და სიტყჳსმყოფელ, სამწიგნობრესა მწერალ. და დადგინა იგი საკერდონსორ შემდგომად თუისა. ხოლო იყო იგი ძმისწული ჩემი.

თავი

და ოდეს მოვედ სახიდ ჩემდა, და მომეცა მე ანა, ცოლი ჩემი, და ტობია, ძე ჩემი. და იყო ერგასისთა მათ დღესასწაული, რომელ არს წმიდა შუდთა მათ შაბათთა. და მიმზიდეს მე პური ჩემი და დავჯედ ჭამად.

და ვიხილე სანოაგე მრავალი და ვარქუ ძესა ჩემსა: წარვედ და მოიყვანე, ვინცა ჰპოო ძმათაგანი ჩუენთა ნაკლულევანი, რომელსა ეჴსენოს უფალი; და აჰა ესერა, გელი შენ.

და მოვიდა და მარქუა მე: მამაო, ერთი ვინმე ნათესავისაგანი ჩუენისა შეგულარძნილი დაგდებულ არს უბანსა ზედა.

ხოლო მე ვიდრე 407r, lemma: nan, nan, nan, [T'ovbit-ay], nan" > 407r პურის ჭამამდე ჩემდა აღვდეგ და აღვიღე იგი და შევიღე სახლსა, ვიდრემდე დაჴდა მზე.

და მოვიქეც, ვიბანე და ვჭამდ პურსა ჩემსა მწუხარებით.

და მომეჴსენა წინასწარმეტყუელება ამოსისი, ვითარცა თქუა, ვითარმედ: გარდაიქცენ დღესასწაულნი თქუენნი გლოვად და ყოველნი სიხარულნი თქუენნი გოდებად. ხოლო მო-რა-ვიჴსენე ესე, ვტიროდე.

და ოდეს დაჴდა მზე, წარვედ და დავფალ იგი.

და მოძმენი მეკიცხევდეს მე და იტყოდეს: არღარა ეშინის ამას მოკლვისა. ამის საქმისათუისცა ივლტოდა და კუალად მკუდართავე დაფლავს.

და მასვე ღამესა დავფალ იგი და მოვედ და დავწევ შეგინებული კედელსა თანა ეზოსასა, პირსა არა დამებურა.

და არა ვიცოდე, რამეთუ სირები იყო კედელსა მას, და თუალნი ჩემნი მეხილნეს. და დამაჯუეს თუალთა ჩემთა ტფილი სირთა მათ, და მიმექცა თეთრი თუალთა ჩემთა.

ხოლო ცოლი ჩემი 407v, lemma: nan, nan, nan, [T'ovbit-ay], nan" > 407v ანა ნადობდა სადედოსა. და მიუძღუანებენ უფალსა მათსა და მოიღებენ სასყიდელსა.

და მეშუიდესა თთუესა ამის იგრაკისასა მოაკუეთნა ქსელნი და მიუძღუანნა იგინი უფალთა მისთა. და მოსცეს მას სასყიდელი და ურთეს მას ზედა თიკანი.

ხოლო ოდეს შემოვიდა ჩემდა, იწყო ბარიდ თიკანმან მან. და ვარქუ მას: ვინ მოიყვანე თიკანი ესე? ნუუკუე მპარავი არს? მიეც უფალთა თუისთა, ვისიცა არს, რამეთუ არა ჯერ-არს ნაპარევი ჭამად.

ხოლო მან თქუა: ნიჭად მომცეს ეგე სასყიდელსა ზედა. და არა მრწმენა მისი. ვეტყოდე, რათამცა მისცა უფალთა მისთა, და ვრისხევდი მას. ხოლო მან მომიგო და მარქუა მე: სადა არიან მოწყალებანი შენნი და სიმართლენი შენნი? აჰა ესერა განცხადნა ყოველი შენ ზედა.

თავი

და შევწუხენ და ვტიროდე და ვილოცევდ ურვით და ვტიროდე:

მართალ ხარ შენ, უფალო, და ყოველნი საქმენი შენნი და ყოველნი გზანი შენნი მოწყალება არიან და ჭეშმარიტება, და საშჯელსა სიმართლისასა და ჭეშმარიტებისასა 408r, lemma: nan, nan, nan, [T'ovbit-ay], nan" > 408r შჯი უკუნისამდე.

მომიჴსენე მე და მოიხილე ჩემ ზედა და ნუ შურსა ეძიება ცოდვათა ჩემთასა და უმეცრებასა მამათა ჩემთასა, რომელთა შეგცოდეს შენ წინაშე.

რამეთუ არა ისმინეს მცნებანი შენნი და მიმცენ ჩუენ მიმოსატაცებელად და ტყუეობად და სიკუდიდ და იგავად და საყუედრელად ყოველთა წარმართთა, რომელთა შორის განბნეულ ვართ.

ხოლო აწ, ყოველნი მშჯავრნი შენნი ჭეშმარიტ არიან ყოფად ჩემგან ცოდვათა ჩემთათუის, რამეთუ არა ვყვენთ მცნებანი შენნი, რამეთუ არა ვიდოდეთ ჭეშმარიტებით წინაშე შენსა.

ხოლო აწ სათნოებისაებრ ნებისა შენისა ყავ წინაშე შენსა ჩემ თანა და ბრძანე მიღება სულისა ჩემისა, რათა განვეტეო და ვიქმნე მე მიწა; რამეთუ უმჯობეს არს ჩემდა სიკუდილი, ვიდრე ცხორებასა, რამეთუ ყუედრება ნაცილი მესმა და მწუხარება დიდი არს ჩემ თანა. ბრძანე განტევება ჩემი ურვილებისა ამისგან აწვე საუკუნესა მას ადგილსა და ნუ გარე-მიიქცევ, უფალო, 408vრსა, lemma: None, None, None, None, None" > პი 408vრსა შენსა ჩემგან.

მას დღესა შინა შეხუდა სარს, ასულსა არაგუელისსა, ეკბატანს ხუჟიკეთისასა ამასცა ყუედრება მჴევალთაგან მამისა მისისათა.

რამეთუ მიცემულ იყო იგი შუიდთა ქმართა, და ასმოდაეოსი, ბოროტი ეშმაკი, მოსრვიდა მათ ვიდრე შესლვადმდე მათა მის თანა, ვითარცა არს წესი დედათა. და არქუეს მათ: არა გიცნობიეს-ა, რომელსა დაგიშთობიან ქმარნი? რამეთუ შუიდი ქმარი გესუა და ერთიცა მათგანისა არა სახელ-გედვა შენ ცოლად.

რასათუის მტანჯავ ჩუენ? უკეთუ იგინი მოსწყდეს, ვიდოდე შენცა მათ თანა, ნუმცა გუიხილავს შენი ძე, გინა ასული უკუნისამდე.

ესე ვითარცა ესმა, შეწუხნა ფრიად, ვიდრე მოშთობადმდე თავისაცა და თქუა: მარტო ვარ მე მამისა ჩემისა, უკეთუ ვიყო ესერა, საყუედრელ არს მისა, და სიბერე მისი შთავჴადო სალმობით ჯოჯოხეთა.

და ევედრებოდა უფალსა სარკუმლით გამო და იტყოდა: კურთხეულ ხარ შენ, უფალო, ღ˜თო ჩემო, და კურთხეულ არს სახელი წმიდა შენი და პატიოსანი, უკუნისამდე, გაკურთხევდეთ შენ ყოველნი საქმენი უკუნისამდე.

და არა შევაგინე სახელი ჩემი, არცა სახელი მამისა ჩემისა ქუეყანასა ამას ტყუეობისა ჩემისასა. მარტო შობილ ვარ მამისა ჩემისაგან და არა უვის მას სხუა შვილი, რომელმანცა დაიმკუიდრა იგი. არცა ძმა ახლოს, არცა ძე ძმისაგან არს, რათამცა დაუმარხე მას თავი ჩემი ცოლად. აჰა ესერა, წარმიწყმდეს მე შუიდნი ქმარნი, ამიერითგან რასაღა არს ცხორება ჩემი? უკეთუ არა ჯერ-გიჩს სიკუდილი ჩემი, ბრძანე მოხედვა ჩემ ზედა და შემიწყალე მე, რათა არა მესმეს ყუედრება.

და შეისმეს ლოცვანი ორთანივე წინაშე ღმთისა.

და მოივლინა რაფაელ ანგელოზი განკურნებად ორთავე: ტობის გარდაჴდად თეთრი თუალთაგან და სარა, ასული ჰრაგუელისი, მიცემად ტობიას, ძესა ტობისსა, ცოლად; და შეკრვად ასმოდეოსი, ბოროტი ეშმაკი, რათა ტობია იხუედროს 409v, lemma: nan, nan, nan, [T'ovbit-ay], nan" > 409v დამკუიდრებად იგი. მას ჟამსა ოდენ მოიქცა ტობი და შევიდა სახიდ თუისა; და სარა, ასული რაგუელისი, გარდამოვიდა ქორთაგან თუისთა.

თავი

მას ჟამსა შინა მოიჴსენა ტობი ვეცხლი იგი, რომელი ვედრად მიეცა გაბაელს არგუელს ხუჟიკეთისასა

და თქუა გულსა თუისსა: მე ვითხოვე სიკუდილი, რასა არა მოუწოდე ტობიას, ძესა ჩემსა, რათა ვაუწყო მას ვიდრე სიკუდიდმდე ჩემდა?

და მოუწოდა მას და არქუა: ყრმაო, მო-რა-ვკუდე, დამფალ მე და ნუ უგულობელს-ჰყოფ დედასა შენსა, პატიოსნად იპყარ იგი ყოველთა დღეთა ცხორებისა შენისათა და აყოფდი სათნოებასა მისსა და ნუ შეაწუხებ მას.

მოიჴსენე, ყრმაო, რამეთუ მრავალნი ჭირნი იხილნა შენ ზედა მუცელსა მისსა. და ოდეს მოკუდეს, დაფალ იგიცა ჩემ თანა საფლავსა ერთსა.

ყოველთა დღეთა, შვილო, უფალი ღ˜თი ჩუენი გეჴსენენ შენ და ნუ ინებებ ცოდვად და გარდასლვად მცნებათა მისთა. სიმართლესა იქმოდე ყოველთა დღეთა ცხორებისა შენისათა და ნუ მიხუალ გზათა სირცუვისათა.

ნაყოფთაგან შენთა აყოფდი წყალობასა და ნუ გეშურობან თუალი შენი ყოფად მოწყალებისა შენისასა, და ნუ გარე-მიიქცევ პირსა შენსა ყოვლისაგან გლახაკისა და არა გარე-მიგექცეს შენ პირი ღ˜თისა.

ვითარცა გაქუნდეს შენ, სიმართლისაებრ აყოფდ მათგან მოწყალებასა, უკეთუ მცირედ გაქუნდეს, მცირედისაებრ აყოფდ. ნუ გეშინინ ყოფად მოწყალებისა.

რამეთუ მოწყალებამან სიკუდილისაგან იჴსნის, და არა უტევის შესლვად ბნელსა.

ნიჭი კეთილი არს მოწყალება ყოველთა, რომელთა ყონ იგი წინაშე მაღლისა.

ეკრძალე, ყრმაო, ყოვლისაგან სიძვისა, და ცოლი პირველად მოიყვანე ნათესავისაგან მამათა შენთაჲსა. ნუ მოიყვანებ ცოლად უცხოთესლსა, რომელი არა იყოს ტომისაგან მამათა შენთაჲსა, რამეთუ ძენი წინასწარმეტყუელთანი ვართ: ნოესი, აბრამისი, ისაკისი, იაკობისი. მამანი ჩუენნი საუკუნითგან მოიჴსენე, შვილო, რამეთუ ამათ ყოველთა მოიყვანნეს 410v, lemma: nan, nan, nan, [T'ovbit-ay], nan" > 410v ცოლნი ძმათაგან თუისთა და იკურთხნეს შვილთა შორის მათთა. და ნათესავმან მათმან დაიმკუიდროს ქუეყანა.

და აწ, ყრმაო, გიყუარდედ ძმანი და ნუ ამპარტავანებენ გული შენი ძმათა ზედა შენთა, ძეთა და ასულთა ერისა შენისათა მოყვანებად თავისა შენისა ცოლი მათგან,

სასყიდელი ყოვლისა კაცისა, რომელი გიქმოდის შენ, ნუ დადგებინ შენ თანა, არამედ მიეც მას მეყსეულად; და ამონებდე თუ უფალსა, მოგეგოს შენ კეთილი. ეკრძალე, შვილო, ყოველთა შინა საქმეთა შენთა და იყავ სწავლულ ყოველთა შინა სლვათა შენთა.

და რომელი შენ გძულს, სხუასა ნუვის უყოფ, ღუინოსა მთრვალობით ნუ სუამ და ნუ იქცევინ შენ თანა მთრვალობა ყოველთა შინა გზათა შენთა.

პურისა შენისაგანი სცი მშიერსა და სამოსლისა შენისაგანი - შიშუელსა, ყოვლისაგან ნამეტნავისა შენისა აყოფდი მოწყალებასა, და ნუ გშურობნ თუალი 411r, lemma: nan, nan, nan, [T'ovbit-ay], nan" > 411r შენი ყოფად მოწყალებისა.

ზრახებასა ყოველთაგან გონიერთა ეძიებდ და ნუ შეურაცხ-ყოფ ყოველსა ზრახებასა საჴმარსა.

და ყოველსა ჟამსა აკურთხევდი უფალსა შენსა და მისგან ითხოვდ, რათა ყოველნი გზანი შენნი წარმართებულ იყვნენ და ყოველნი ალაგნი და ზრახვანი შენნი წარემართნენ, რამეთუ ყოველთა წარმართთა არა აქუს ზრახვა, არამედ თავადმან უფალმან მოსცეს ყოველი კეთილი, და რომელი უნებნ, დაამდაბლის, ვითარცა უნებნ. და აწ, ყრმაო, გეჴსენედ მცნებანი ჩემნი და ნუ აღიჴოცებიედ გულისაგან შენისა.

და აწ გაუწყო შენ, რამეთუ ათი ტალანტი დამივედრებიეს ვეცხლისა გაბაელს (რომელ არს ათი ქანქარი), ძესა გაბრიაჲსსა ჰრაგუელს ხუჟიკეთისასა.

ნუ გეშინინ, ყრმაო, რამეთუ დავგლახაკენით. გაქუს ფრიად, უკეთუ გეშინოდის ღმთისა, და განეშორო ყოვლისაგან ცოდვისა და აყოფდე სათნოებასა წინაშე მისსა.

თავი

მიუგო ტობია და არქუა მას: მამაო, ყოველსა, რომელსა 529r, lemma: nan, nan, nan, [T'ovbit-ay], nan" > 529r მამცნებ მე, ყოფით ვყო.

არამედ ვეცხლისა მისთჳს, რომელ სთქუ ვედრებად გაბაელის თანა, ვითარ ჴელ-ვიწიფო მოღებად? რამეთუ მე არა ვიცი იგი, არცა მან მიცის მე. რა სასწაული მივსცე მას, რათა იცნას და რწმენეს ჩემი და მომცეს ვეცხლი იგი? და არცაღა გზა ხუჟიკეთისა ვიცი.

მიუგო ტობი და არქუა მას: ჴელითწერილი მომცა მე და ჴელი იგი წერილი ჩემი წარმოვიღე. ხოლო ერთი იგი განვყავთ ორად: ერთი იგი წარმოვიღე და ერთი დავდევ ვეცხლსა მას თანა. აჰა ესერა, ესე ოცდაექუსი წელი არს, ვინათგან დავავედრე ვეცხლი იგი. და მისცა მას ჴელითწერილი იგი და არქუა: აწ, შვილო, იძიე ვინ კაცი სარწმუნოჲ, რომელი მივიდეს შენ თანა და მივსცეთ მას სასყიდელი; და წარვედ და მოიღე ვეცხლი იგი, ვიდრე ცოცხალღა ვარ.

და განვიდა ტობია ძიებად კაცისა, რათა წარვიდეს მის თანა ხუჟიკეთა, მეცნიერი გზისა. და პოვა რაფაელ, მდგომარე წინაშე მისა.

და ჰრქუა მას ტობია: ვინ მოხუალ, ჭაბუკო? ხოლო მან რქუა: ძეთაგან ისრაელისათა. ერთი ძმათაგანი შენთა. და მოსრულ ვარ მე აქა საქმედ მოდგინებად მუშაკობისა. და არქუა მას ტობია იცი-ა მისლვა ხუჟიკეთა?

ხოლო მან თქუა: ფრიად ვიცი და მეცნიერ ვარ ყოველთა გზათა მისთა და ხუჟიკეთა სრულ ვარ მრავალგზის და დავდგი გაბელის თანა, ძმისა ჩუენისა, რომელი მყოფ არს არაგუელს ხუჟიკეთისასა და აშორავს ეკბატანსა გზა ორისა დღისა განწესებული. ჰრაგა არს მთასა ზედა, ხოლო ეკბატანი შორის ველსა.

და არქუა მას ტობია: მგებდ მე აქა, ჭაბუკო, ვიდრემდე ვაუწყო მამასა ჩემსა, რამეთუ მიჴმს მე, რათა მოხუიდე ჩემ თანა. და მიგცე სასყიდელი შენი.

და თქუა: აჰა გელი შენ, არამედ ნუ აყოვნი.

და შევიდა ტობია და უთხრა ტობის, მამასა თუისსა, და არქუა: აჰა ესერა, ვპოე კაცი ძმათა ჩუენთაგანი, რომელი წარვიდეს ჩემ თანა. და არქუა მას: მომიწოდე მე აქა, რათა უწყოდი, რომლისა ტომისა არს, უკეთუ სარწმუნო არს, რათა წარვიდეს შენ თანა.

და განვიდა ტობია და მოუწოდა მას. და მოვიდა მისა. და მოიკითხა იგი ტობი პირველად. და თქუა ანგელოზმან მან: მშუდობა შენ ზედა!

და არქუა მას ტობი: რომლისა ტომისა ხარ და რომელთა მამათა, ძმაო?

ხოლო მან რქუა მას: რა გნებავს? ტომსა და მამულსა ეძიებ, ანუ სასყიდლით-მოდგინესა, რომელი წარვალს ძისა შენისა თანა? და არქუა მას ტობი: ძმაო, ჭეშმარიტად მინებს ცნობად სახელი შენი და რომლისა ნათესავისა ხარი შენ?

და თქუა ანგელოზმან მან: მე ვარ ანანია აზარიასი სახლისაგან სედემისი დიდისა, ძმათაგანი შენთა.

და არქუა მას ტობი: ცოცხლებით მოხუედ და ცხორებული, ძმაო, და ნუ განმირისხნები, რამეთუ მინებს ცნობად ჭეშმარიტად მამული შენი. და აჰა ესერა ძმა ჩემი ხარი შენ და ნათესავისა კეთილისა და სახიერისა. ვიცოდე ანანია და ნათანაელ, ორნი ძენი სედემისნი დიდისანი, რამეთუ იგინი ჩემ თანა მივიდიან იელუსარემად და თაყუანის-სციან მათ მუნ ჩემ თანა. და არა შესცთეს კაცნი ესე, ძმანი ჩემნი, ცთომასა მას თანა ძეთა ისრაელისათა. ძირისაგან კეთილისა ხარი შენ, ძმაო, მშუიდობით მოხუედ.

და მე მიგცე შენ სასყიდელი დღისა და საზრდელი შენი იყოს მსგავსად ძისა ჩემისა.

და წარვედ ძისა ჩემისა თანა. და მერმე გირთო-ვეღა სასყიდელსა შენსა ზედა.

და მოუწოდა ტობი ძესა თუისსა და არქუა მას: შვილო, განვედ ძმისა შენისა თანა და მზა იყავ; ხოლო ღ~ნ, რომელი არს ცათა შინა, მიგიყვანენ თქუენ მუნ მშუიდობით და მოგაქციენ თქუენ ცოცხლებით. და ანგელოზი მისი თანა-გივიდოდეს თქუენ.

და ტიროდა დედა მისი. და არქუა ტობის: რასა წარავლინე ყრმა ესე? ანუ არა ეგე არს კუერთხი ჴელისა ჩუენისა? და ესე განვალს და შემოვალს ჩუენ ზედა.

ყოველი ვეცხლი ვეცხლსა ნუ ეწიოს, არამედ ნასხოვარ იყავნ ძისა ჩემისა.

ვითარცა მოცემულ არს ჩუენდა ცხორება უფლისა მიერ, ეგრეცა ვცხოვნდებოდით.

და არქუა მას ტობი: ნუ გეშინინ, ცოცხლებით მივიდეს და ცოცხლებით მოვიდეს ჩუენდა, ნუ გეშინინ, დაო!

ანგელოზი სახიერი თანა-უვიდოდის მათ და წარემართი?ს გზა მისი და მოიქცენ ცოცხლებით.

მაშინ დასცხრა ტირილად დედა მისი

თავი

და განვიდა ყრმა იგი და ანგელოზი იგი და წარემართნეს, და ძაღლი იგი მათ თანა. და მოვიდეს იგი ვიდრე ტიგრისადმდე მდინარესა და დადგრეს განსუენებად მუნ.

და შთავიდა ყრმა იგი მდინარესა მას დაბანად პირისა. და მოეხუია თევზი ფერჴთა მისთა, და ჴმა-ყო ყრმამან მან.

და არქუა მას ანგელოზმან მან: შებმა-უყავ და შეიპყარ ეგე! და შეიკრძალა თევზი იგი ყრმამან მან, და აღმოიღო ჴმელად ქუეყანად.

არქუა ანგელოზმან მან ყრმასა მას: განაპე ეგე და გამოუღე გული მაგისი, და ნავღელი და ტყირბი და დადევ ეგე კრძალულად, რამეთუ საჴმარ არს ეგე წამლად.

და ყო ეგრე ყრმამან მან. ხოლო თევზი იგი შეწუეს და შეჭამეს და ნეშტი იგი დამარხეს საგზლად.

და წარვიდეს ორნივე იგი და მოვიდეს ვიდრე ხუჟიკეთამდე.

და არქუა ტობია ანგელოზსა მას: რა წამალ არს გული, ტყირბი და ნავღელი თევზისა?

ხოლო მან რქუა მას: გული, ტყირბი კუმევად წინაშე კაცისა, რომლისა არიან შემთხუევა ეშმაკისა, გინა სულისა ბოროტისა. და ივლტინ მისგან.

და ნავღელი ცხებად თუალთა, რომელსა არნ თეთრი, შთაბერვად მას, და განიკურნიან.

და მიიწივნეს ეკბატანად.

და არქუა ანგელოზმან მან ყრმასა მას: არაგუელისსა ჯერ-არს ჩუენდა განსუენება დღეს, რამეთუ კაცი იგი ნათესავი შენი არს, და ასული ერთი უვის მას ხილვითა კეთილი ფრიად და სამართალ არს მისა დამკუიდრებად მამა მისი.

და შენდა სამართალ არს მოყვანებად იგი, რამეთუ შენდა მახლობელ არს იგი უმეტეს ყოველთა, და იგი მჴნე არს და გონიერ ფრიად. და მამასა მისსა უყუარს იგი.

და აწ ისმინე და ვიტყოდი მისთუის და მოგითხოვო იგი დღეს. და ოდეს მოვიქცეთ არგავით, მაშინ ვყოთ ქორწილი მისი; და ვიცი, რამეთუ ვერ ჴელ-ეწიფოს არაგუელ სიტყუისგებად შენდა, რამეთუ შენდა არს თუისობა მისი უფროს ყოველთა კაცთა, რამეთუ იცის, უკეთუ მისცეს იგი სხუასა ქმარსა თანა-მდებ არს სიკუდილისა სამართალისაებრ წიგნისა მოსესისა. და მოვიყვანოთ იგი და მივიყვანოთ მამისა შენისა.

არქუა ტობია ანგელოზსა მას: მასმიეს, ძმაო, მისთუის, რამეთუ მიცემულ არს იგი ქმართა და მოსწყუედნა იგინი სასძლოსა შინა მათსა ღამე, რა შევიდიან მისა. რამეთუ მესმა, იტყოდეს ვინმე, ვითარმედ ეშმაკმან მოსრნის იგინი.

და აწ მეშინის მე ეშმაკისა მის, რამეთუ აყუარობნ იგი მას და მას არა ავნის, არამედ უკეთუ ვისმე ანებავნ მიახლებად მისა, მოკლის იგი; ნუუკუე მოვკუდე და შთავჴადო სიბერე მამისა ჩემისა და დედისა ჩემისა სალმობით საფლავსა მათსა, რამეთუ იამავრი ვარი და ძე სხუა, გინა ასული არა უვის მათ, რათა ოდეს მოსწყდენ, ვინ დაფლნეს იგინი.

და არქუა მას ანგელოზმან მან: არა გაჴსოვს-ა მცნება მამისა შენისა, რამეთუ გრქუა შენ მოყვანება ცოლისა სახლისაგან მამათა შენთასა? და აწ ნუ გეშინინ, რამეთუ მე ვიცი, ვითარმედ მოგცეს შენ და ნურა ზრუნვა გიცნ ეშმაკისა მისთუის.

რაჟამს მოიყვანო იგი და შეხუიდე მისა სასძლოსა, დადევ გული იგი და ტყირბი თევზისა მის სიცხესა ზედა საკუმეველთასა,

და არქუ მას აღდგომა პირველად და დადგომა ფერჴთა თუისთა ზედა, და ილოცევდით ორნივე და ევედრენით უფალსა და მისცეს მას კურნება და წყალობა იყოს თქუენ თანა, და შეხუიდე მისა და გესხნენ მისგან შვილნი, რამეთუ შენდა არს სამართალ მოყვანებად იგი საუკუნითგან.

თავი

და ვითარცა მოვიდეს იგინი ეკბატანად და მიიწინეს არაგუელისსა, პოვეს იგი მჯდომარე კართა წინაშე ეზოსათა. და მოიკითხეს იგი, და მანცა მოიკითხნა იგინი. და არქუა მათ: ძმანო, მშუიდობით შემოხუედით სახლსა ძმისა თქუენისასა.

და ვითარცა შევიდა სახიდ, და არქუა არაგუელ ედანს, ცოლსა თუისსა: ვითარ ესე ჭაბუკი აგავს ტობის, ძმასა ჩემსა?

აკითხვიდა მას ედანა და არქუა: ვინანი ხართ თქუენ, ძმანო? ხოლო მათ თქუეს: ნინევით, ნატყუენავისაგანნი ძეთაგან ნეფთალემისნი.

და ედან რქუა მათ: იცით ტობი, ძმა ჩუენი? ხოლო მათ თქუეს: ვიცით.

და თქუა: ცოცხლებით არს-ა? და უთხრა ტობი, ვითარმედ: მამა მისი არს.

და აღდგა არაგუელ და ამბორს-უყო მას და ტიროდა და არქუა: კურთხეულ იყავ შენ, შვილო კაცისა კეთილისა და სახიერისაო. ჵოი დიდთა ბოროტთა, რამეთუ დაბრმა კაცი მართალი, რომელი იქმოდა მოწყალებასა. და შეიტკბო ძე ძმისა თუისისა, და ტიროდა ქედსა მისსა ზედა და ამბორს-უყოფდა მას.

და ედნაცა, ცოლი მისი, და საარ, ასული მისი, ტიროდეს და შეიწყნარნეს იგინი გულს-მოდგინედ.

და დაკლეს ვერძი, დაიბანნეს და დასხდეს სერობად.

და არქუა ტობი რაფაელს, ანგელოზსა მას: აზარია, ძმაო, და ეტყოდე არაგუელს, ასულისა მისისათუის, რათა მომცეს მე იგი ცოლად.

და ესმა ესე არაგუელს და ჰრქუა ტობიას: შვილო, ჭამე, და სუ და განმხიარულდი ამას ღამესა. ვიცი, რამეთუ არა ჯერ-არს სხუასა მიცემად ასული ჩემი, არამედ შენ.

ხოლო გითხრაა შენ ჭეშმარიტი, შვილო, რამეთუ მივეც იგი შუიდთა ქმართა და ყოველნი მოსწყდეს ღამე, ვითარცა შევიდიან მისა. და აწ ჭამე და სუ.

და თქუა ტობია: არა ვჭამო, არცა ვსუა, ვიდრე დაამტკიცო სიტყუა ჩემთუის. და თქუა არაგუელ: რა ჴელ-მეწიფების ყოფად? და იგი შენდა არს მიცემულ შჯულისაგან ნათესაობით სამართალისაებრ შჯულისა ცოლად. ხოლო უფალმან ღ~ნ ცათამან წარგიმართენ თქუენ ამას ღამესა და ყავნ თქუენ თანა წყალობა და მშუიდობა.

და მოუწოდა დედასა მისსა და არქუა გამოღება წიგნისა. და დაწერა წიგნი შერთვისა, რათა მისცეს იგი მას ცოლად სამართლისაებრ წიგნისა მოსესისა. და მოიღო დედამან მისმან და დაწერა და დაბეჭდა.

და მაშინ ჭამეს და სუეს.

და არქუა არაგუელ ედნას, ცოლსა თუისსა: მზა ყავ საუნჯე სხუა და შეიყვანე ასული ჩუენი მუნ.

და მან ყო ეგრე: და შეიყვანა იგი სასუენებელსა მას და შეიტკბო იგი. და ტიროდა და თქუა:

ნუ გეშინინ, ასულო, ყავნ ღ~ნ ცათამან ამას ღამესა წყალობა და მოგხედენ შენ და მოგეცინ შენ სიხარული მწუხარებისა მის წილ შენისა პირველისა.

თავი

და იყო, ვითარცა დაასრულეს განცხრომა იგი სიხარულისა, აღდგეს დაწოლად და შეიყვანეს ტობია სასუენებელად.

და მოეჴსენა ტობიას სიტყუა იგი რაფაელისი. და მოიღო გული იგი და ტყირბი თევზისა მის და დაასხა იგი ნაკუერცხალსა მას საკუმეველთასა.

და სულმან მან თევზისამან გამოაძო ეშმაკი იგი და განეშორა ქალისა მისგან. და ივლტოდა იგი ზენა კერძო ეგუიპტისა ადგილთა. და რაფაელ შეკრა იგი მუნ.

და ტობი რქუა სარას: დაო, აღდეგ, განწმიდენ. და ვილოცოთ და ვევედრნეთ პირსა უფლისასა, რათა ყოს ჩუენ ზედა წყალობა და ცხორება ამას ღამესა.

და თქუა ტობია: კურთხეულ ხარ შენ, უფალო, ღ~თო მამათა ჩუენთაო, და კურთხეულ არს სახელი წმიდა შენი ყოველთა მიმართ ნათესავთა საუკუნეთა. გაკურთხევდენ შენ ცანი და ყოველნი დაბადებულნი შენნი.

და შენ შექმენ კაცი ადამ და მიეც მას შემწედ ცოლი, მსგავსი მისი, და ორთა მათგან იქმნა ნათესავი კაცთა. და შენ სთქუ, ვითარმედ: არა კეთილ არს ყოფა კაცისა მარტოსა, არამედ უქმნეთ მაგას შემწე მსგავსი მისი.

და აწ, უფალო, შენ უწყი, რამეთუ არა სიძვით მოვიყვანებ დასა ამას ჩემსა, არამედ სამართალითა შჯულისათა, რათა შევიწყალნეთ ჩუენ, უფალო, მე და ესე, და რათა თანად დავბერდეთ ჩუენ ურთიერთას მშუიდობით და მომცენ ჩუენ შვილნი კურთხევად.

და ზოგად თქუეს ამენი.

და არქუა არაგუელ მონათა თუისთა მოთხრა საფლავისა ღამე: რამეთუ თქუა: უკუეთუ მომკუდარ იყოს, დავფლაა იგი ღამე, რათა არავინ აგრძნეს და რათა არა ვიქმნე საყუედრელ და საცინელ.

და იყო, ვითარცა განვიდეს მონანი მოთხრად საფლავისა, მოუწოდა არაგუელ ედანს, ცოლსა თუისსა, და არქუა მას:

მიავლინე ერთი მჴევალთაგანი სასუენებელად და იხილენ, უკეთუ მშუიდობით არიან.

და მიავლინა ედნა მჴევალი, და სანთელი აქუნდა ჴელსა მისსა. და განაღო კარი სასუენებელისა და იხილნა, რამეთუ ეძინა მათ ერთად მშუიდობით.

გამოვიდა და უთხრა. მიავლინა იგი ქმრისა თუისისა და თქუა, ვითარმედ: მშუიდობით არიან.

და აკურთხეს ღ~თი და თქუეს: კურთხეულ ხარ შენ, უფალო, ღ~თო ცათაო და ქუეყანისაო, ყოვლითა კურთხევითა სრულითა და წმიდითა. და გაკურთხევდედ შენ ყიველნი ანგელოზნი შენნი და ყოველნი დაბადებულნი შენნი, გაკურთხევდედ შენ ყოველნი რჩეულნი შენნი, გაკურთხევდედ შენ ყოველთა მიმართ საუკუნეთა. შენ ხარი, რომელმან აგუემი და აკურნი.

კურთხეულ ხარ შენ, რამეთუ მახარე ჩუენ და არა მეყო ჩუენ ეგრეთ, ვითარ-იგი ვგონებდით, არამედ მრავლისაებრ წყალობისა შენისა აყავ ჩუენ თანა.

კურთხეულ ხარ შენ, რომელმან აკურთხენ ორნი იამავრნი და მშობელნი მათნი. მოეც მათ წყალობა და ცხორება და სრულ ყავ ცხორება ამათი წყალობასა თანა სიხარულით.

და მოვიდეს მონანი იგი და არქუეს მათ, რათა მიასხან საფლავსა მას, ვიდრე განთიადმდე, რათა არავინ აგრძნეს.

და ედნას, ცოლსა თუისსა, ჰრქუა, რათა მზა ყოს პური დიდი. და მროწლად განრბიოდა იგი. და მოიბნა ორნი ზუარაკნი და ოთხნი ვერძნი და ბრძანა მომზადება მათი.

და მოუწოდა ტობიას და ეფუცა მას და არქუა: არა განხუიდე სახლით ჩემით ვიდრე მეათოთხმეტედ დღედმდე, რათა ახარო სულსა ასულისა ჩემისასა სალმობიერსა.

და ზოგი მონაგებისა ჩემისა მიიღე მეყსეულად და წარვედ მშუიდობით მამისა შენისა. და ნეშტი, რაცა იყოს სხუა, ოდეს მოვსწყდეთ მე და ცოლი ჩემი, თქუენი არს.

გეშინინ, შვილო, მე მამა შენი ვარ და ედნა დედა შენი არს.

თავი

მაშინ მოაჴადა ტობია რაფაელს და ჰრქუა მას:

ძმაო აზარია, წარიბენ ამიერ ორნი აქლემნი და ოთხნი მონანი და წარვედ არაგად გაბაელისსა და მიეც მას ჴელითწერილი ესე და მოიღე მისგან ვეცხლი იგი და მოიყვანე იგიცა შენ თანა ქორწილსა ამას.

შენ იცი,

რამეთუ რაცხდეს მამა ჩემი დღეთა და უკუეთუ ვყოვნოთ და დავაკლოთ დღე ერთ ოდენ, შეწუხნეს მამა ჩემი. და ჰრაგუელ ფუცა არაგანტევება ჩემი ათოთხმეტ დღე, რათა ვიყოფოდი მე მათ თანა და ვერ ჴელ-მეწიფების შეურაცხყოფად ფიცი მისი.

მაშინ წარემართა რაფაელ და მონანი იგი მის თანა არგად და მივიდეს გაბაელისა და დაადგრეს მუნ. და მისცა რაფაელ ჴელითწერილი იგი გაბაელს და აუწყა მას ტობისთუის, ვითარმედ მოიყვანა მან ცოლად ასული არაგუელისი და არს იგი მუნ. და ხადეს მასცა ქორწილსა მას. და აღდგა გაბაელ და მოიხუნა გუდანი იგი, უჩუენნა ბეჭედი. და აღრაცხა ვეცხლი იგი და აკიდეს აქლემთა მათ და აღიმსთუეს განთიად.

და მოვიდეს ზოგად ქორწილსა მას არაგუელისსა და პოვეს ტობია ინაჴითმჯდომარე. და აღ-თავის-იქცია ტობია და ამბორს-უყო გაბაელს, და მოიკითხა რაფაელიცა. და თქუა გაბაელ: კურთხეულ არს ღ~თი, რომელმან მოგცა შენ მშუიდობა, რამეთუ ძე კაცისა სახიერისა და კეთილისა და ქუელისმოქმედისა ხარი შენ. კურთხეულ იყავ შენ და კურთხეულ მამა შენი და დედა შენი, და კურთხეულ იყავნ ცოლი შენი და მამა მისი და დედა მისი.

თავი

ხოლო ტობი რაცხდა დღეთა, ვინათგა დღითგან გამოვიდა ტობია, ძე მისი. და ოდეს გარდაჴდეს დღენი იგი, შეწუხნა ტობი

და თქუა: მო-სამე-კუდა გაბაელ და არავინ მოსცის ვეცხლი იგი ძესა ჩემსა.

და თქუა ანა: წარწყმდა ძე ჩემი და არღარა არს ცოცხალ იგი.

გოდებდა მისთუის და იტყოდა:

ვაიმე, შვილო, ნათელო თუალთა ჩემთაო, რასა-მე განგიტევე შენ წარსლვად ჩემგან?

ხოლო ტობი ნუგეშინის-სცემდა მას და არქუა: ნუ გეშინინ, დაო, მოვიდეს ძე ჩუენი ცოცხლებით, დაბრკოლება რამე ეყო მას და მით ყოვნის. ნუ სწუხ, რამეთუ რომელი წარსრულ არს მის თანა, სარწმუნო არს ძმათა ჩუენთაგანი, ნურას დაიდებ გულსა შენსა ბოროტსა.

და თქუა ანა: წარმიწყმდა შვილი ჩემი! და განვიდის და გზათა მიმოიმსტრობნ, უკეთუ მოვალს ძე მისი ვიდრე მზისა დასლვადმდე. და შევიდეს სახიდ თუისა და არარასა გემო იხილის, არცა დაიძინის.

და თქუა რაგუელ: მე წარვავლინნე მოციქულნი ტობისა, მამისა შენისა, და ვაუწყო შენთუის, ხოლო შენ იყავღა მცირედ დღე ჩემ თანა.

და ტობია ჰრქუა მას: ნუსადა, მამაო ჩემო, გლოცავ შენ, წარმგზავნე მე, რათა არა მწუხარე იყოს მამა ჩემი.

და აღდგა არაგუელ და მოიყვანა სარა, ასული თუისი, და მისცა იგი ტობიას. და მისცა მას ყოველთაგან მონაგებთა თუისთა ზოგი: მონები და მჴევლები, ზროხა და ცხოვარი, ვირები და აქლემები, ოქრო და ვეცხლი და სამოსელი დიდძალი ფრიად.

და წარავლინნა იგინი და ამბორს-უყო მას არაგუელ და რქუა: წარვედით, შვილნო, ცოცხლებით და ღ~ნ ცათამან წარგიმართენ თქუენ, და მიხილვანმცა შვილნი თქუენნი პირველ სიკუდილისა ჩემისა.

და ამბორს-უყო ტობიას და სარას, ასულსა თუისსა, და რქუა მას: ასულო, პატივ-ეც მამამთილსა შენსა და დედამთილსა შენსა, რამეთუ ამიერითგან იგინი არიან დედამამანი შენნი, ვითარცა ჩუენ ვიყვენით შენდა. ვიდოდე, ასულო, ცოცხლებით!

და განვიდეს და წარვიდა ტობია სიხარულით და აკურთხევდა ღმერცა ცისა და ქუეყანისასა, ილოცვიდა და თქუა: მეყავნ მე პატივისცემა სიმამრისა ჩემისა და სიდედრისა ჩემისა, ვითარცა მამა-დედათა ჩემთა, ყოველთა დღეთა ცხორებისა მ~თისათა.

თავი

და წარვიდეს გზასა მათსა და მოვიდეს ვიდრე კესარიადმდე, რომელ არს წინაშე ნინევისა.

და რქუა რაფაელ ტობიას: შენ იცი, ვითარ დაუტევე მამა შენი.

აწ წარუსწროთ და მზა ვყოთ სახლი, ხოლო ცოლი შენი მოვიდეს მოცალედ შემდგომად ჩუენსა.

და წარვიდეს ორნივე, ხოლო ძაღლი იგი რბიოდა უწინარეს მათსა.

ჰრქუა რაფაელ ტობიას: მიიღე ნავღელი თევზისა მის ჴელსა შენსა. და იყოს, ვითარცა მიეახლო მამასა შენსა, იგი მოგიჴდეს შენ ამბორისყოფად, და თუალნი მისნი აღებულ იყვნენ.

ხოლო შენ აცცვიე ნავღელი თუალთა მისთა, და შესტკივეს წამალი იგი და მოაჴადოს ზედა თეთრი იგი, და აღიხილნეს თუალნი მამამან შენმან და იხილოს ნათელი.

და შერბიოდა შინა და რქუა ტობის: აჰა, ძე შენი მოვალს.

და კუალად განვიდა ანა მიგებებად ძისა თუისისა. და მოეხუია მას და დავარდა ქედსა მისსა ზედა და თქუა: ვინათგან გიხილე შენ, შვილო, აწ თუ მოვკუდე, არღარა ვწუხდე, რამეთუ ვიხილე პირი შენი. და მოვიდა ტობისა.

ხოლო იგი დგა კართა ზედა, და ოდეს ესმა ჴმა ძისა თუისისა, უნდა მიგებება მისი და ეჩქუეფებოდა აქა და იქი.

და მორბიოდა ტობია მამისა თუისისა. და მიყო ტობი პირი თუისი ამბორისყოფად ძისა თუისისა, და ორნივე თუალნი განხმულ იყვნეს. და შთააცცვია ნავღელი იგი თევზისა თუალთა მისთა. და დაიწუხნა ტობი თუალნი თუისნი, რ~ შესტკივეს. და თქუა ტობი: რა ყავ ესე, შვილო? და არქუა ტობია: დაითმინე, მამაო, რამეთუ წამალი მიტევებისა არს.

და შეახო მამასა თუისსა. და მოაჴადა წამალმან მან თეთრი იგი თუალთაგან მისთა.

და აღიხილნა და იხილა ნათელი. და აკურთხევდა ღმერთსა, და მიხედა ძესა თუისსა და ამბორს-უყოფდა მას და არქუა: აწ გიხილე, შვილო.

კურთხეულ არს უფალი, რამეთუ ვიხილე ძე ჩემი, აჰა ესერა, ვხედავ ძესა ჩემსა. კურთხეულ არს სახელი უფლისა საკვირველთმოქმედისა.

და შევიდეს ტობი და ანნა, ცოლი მისი. და უხაროდა მათ და აკურთხევდეს ღმერცა ყოვლისა მისთუის, რაოდენი იქმნა მათთუის. და უთხრა ტობია მამასა თუისსა, ვითარ-იგი წარემართა გზა მისი. და მოიყვანა სარა, ასული არაგუელისი თუისა ცოლად და მოიღო ვეცხლი იგი. და აჰა ესერა, არს, და მახლობელად ბჭეთა მოვალს.

და განიხარეს ტობი და ანნა და განვიდეს მიგებებად სძლისა მის, ძისცოლისა მათისა. და იხილეს ნათესავთა მათთა და ყოველნი, რომელნი შეემთხუეოდეს. და უკუირდა, რამეთუ ვიდოდა ტობი ყოვლითა ძალითა და თუით არავინ წინა-უპყრობდა მას. და აკურთხევდა მაღლითა ჴმითა ღმერცა. და შეიწყალა იგი ღ~ნ და აღიხილნა თუალნი მისნი.

და ოდეს მიიახლა ტობი სარას, ძისცოლსა თუისსა, აკურთხა იგი და თქუა: მოგუალე, რამეთუ ცოცხლებით მოხუედ, ასულო. კურთხეულ არს ღ~თი, რომელმან მოგიყვანა შენ ჩემდა, კურთხეულ მამა შენი და კურთხეულ დედა შენი და კურთხეულ ტობია, ძე ჩემი, და კურთხეულ იყავ შენ, ასულო!

და იყო სიხარული დიდი ყოველთა ურიათა, რომელნი იყვნეს ნინევს შინა.

და მოვიდეს მისა აქიაკაროს და ნაბალ, ძმათ შვილნი მისნი, უხაროდა ტობის თანა. და ყვეს ქორწილი ყოვლითა სიხარულითა.

თავი

და ოდეს აღასრულეს ქორწილი იგი, არქუა ტობი ძესა თუისსა ტობიას: მივსცეთ სასყიდელი კაცსა მას, რომელი წარვიდა შენ თანა. და მერმე შე-ვეღა-სმინოთ სასყიდელსა ზედა მისსა.

და არქუა ტობია მამასა თუისსა: მამაო, რაოდენიცა მივსცეთ მას სასყიდელი, არა დამჭირდეს, დაღათუ ზოგი მივსცეთ ყოვლისა მისგანი, რომელი მოვიღეთ ჩუენ თანა.

მე მან დამიცვა გზასა ზედა და ცოლი ჩემი განკურნა. არა მევნების, რაოდენი-რა მივსცეთ მას.

ხოლო ტობი თქუა: სამართლად ჯერ-არს მიცემად მას ზოგი ყოვლისა მისგან, რომელი გაქუნდა; და მოვიდა შენ თანა.

და მოიხადა ანგელოზი იგი და არქუა მას: მიიღე ზოგი ყოვლისა მისგან, რომელი მოიღე. და მოხუედ ცოცხლებით სასყიდლად შენდა და წარვედ ცოცხლებით თუისა ადგილად.

კეთილ არს ლოცვა მარხვასა თანა და მოწყალება - სიმართლესა თანა. უფროს ამათ ორთასავე უმჯობეს არს მოწყალება, ვიდრე დაუნჯებასა ოქროსასა.

მოწყალება სიკუდილისაგან იჴსნის და განწმიდის ყოვლისაგან ცოდვისა; რომელი ჰყოფდეს მოწყალებასა, განძღეს ცხორებითა,

ხოლო რომელნი იქმან ცოდვასა და სიცრუესა, იგინი მბრძოლნი არიან თუისისა ცხორებისანი.

ხოლო აწ გითხრა თქუენ ყოველივე ჭეშმარიტი, დავფარო თქუენგან სიტყუა.

ოდეს-იგი ილოცევდით შენ და სარა, სძალი შენი, შეისმეს ლოცვანი ორთანივე წინაშე ღ~თისა, და საცნაურ იქმნნეს საქმენი შენნი და მოწყალებანი შენნი, რომელთა იქმოდე მკუდართა მათ ზედა.

და ოდეს-იგი აღსდეგ ტაბლისაგან და შეამოსე მკუდარი, და მოიწია შენ ზედა განსაცდელი,

მაშინ მომავლინა მე ღ~ნ განკურნებად შენდა და სარაისა, სძალისა შენისა.

მე ვარ რაფაელ, ერთი შუიდთაგანი წმიდათა ანგელოზთა, რომელნი შესწირვენ ლოცვასა წმიდათასა და შევლენან წინაშე დიდებასა წმიდისასა.

და შეძრწუნდეს ორნივე იგი და დაცვივეს პირსა ზედა თუისსა, რამეთუ შეეშინა.

არა ჩემითა მადლითა, არამედ ნებითა ღმთისა თქუენისათა, რამეთუ აკურთხევდით მას უკუნისამდე.

ყოველთა დღეთა გეჩუენებოდე თქუენ, და არა ვჭამდ, არცა ვსუემდ, არამედ ხილვით ხოლო ხედვიდით თქუენ.

და აწ აუარებდით ღმერცა, რამეთუ აღვალ მომავლინებელისა ჩემისა უფლისა. და დაწერო წიგნსა ყოველი ესე, რაცა შეგემთხუია თქუენ.

და აღ-რა-დგეს, და არღარა იხილეს იგი.

და აღუარებდეს იგინი საქმეთა მათთა დიდ-დიდთა და საკუირველებათა მისთა, და ვითარ-იგი ეჩუენა მათ ანგელოზი ღმთისა.

თავი

და ტობი დაწერა ლოცვა მათა მიმართ სიხარულად და თქუა: კურთხეულ არს ღ~თი, რომელი ცხოველ არს საუკუნეთა, და სუფევა მისი ჰგიეს მარადის

აუარებდით მას ძენი ისრაელისანი წინაშე წარმართთა, რამეთუ მან მიმოგთესნა თქუენ მათ შორის.

მუნ უჩუენეთ დიდებულება მისი, აღამაღლებდით მას წინაშე ყოვლისა ცხოველისა, რამეთუ იგი თავადი არს უფალი ჩუენი და ღ~თი, და იგი თავადი არს მამა ჩუენი ყოველთა მიმართ საუკუნეთა.

მტანჯის ჩუენ ცოდვათა ჩუენთათუის და კუალად შეგუიწყალნის და შემკრიბნეს ჩუენ ყოველთაგან თესლთა, სადაცა განვიბნიენით მათ შორის.

უკეთუ მოიქცეთ მისა ყოვლითა გულითა თქუენითა და ყოვლითა სულითა თქუენითა ყოფად წინაშე მისა ჭეშმარიტებისა, მაშინ მოიქცეს იგი თქუენდა და არა გარე-მიიქციოს პირი მისი თქუენგან. და იხილოთ, რა-იგი ყოს თქუენ თანა. და აუარებდით მას ყოვლითა პირითა თქუენითა და აკურთხევდით უფალსა სიმართლისასა და აღამაღლებდით მეუფესა საუკუნეთასა. მე ქუეყანასა ამას ტყუეობისასა აღუვარებ მას და ვაჩუენო ძალი სიმდიდრისა მისისა. ნათესავნი ცოდვილთანი მოიქეცით მისა ცოდვილთანო და ყავთ სიმართლე წინაშე მისა. ვინ უწყის, გინებოს ხოლო თქუენდა ყოს მოწყალება თქუენ თანა.

ღმერცა ჩემსა აღვამაღლებ და სული ჩემი მეუფესა ცათასა უგალობდეთ დიდებულებასა მისსა.

იტყოდეთ ყოველნი და აუარებდით მას იელუსარემს.

იელუსარემი, ქალაქი წმიდისა, გტანჯოს თქუენ საქმეთათუის ძეთა შენთასა და კუალად შეიწყალნეს ძენი მართალთანი.

აუარებდ უფალსა კეთილად და აკურთხევდ მეუფესა საუკუნეთასა, რამეთუ კუალად კარავი მისი აღეშენოს შენ შორის სიხარულით. და იხარე შენ შორის ტყუეთა და შეიყუარენ შენ შორის უბადრუკნი ყოველთა მიმართ ნათესავთა საუკუნეთა.

ნათესავნი მრავალნი მოვიდოდიან სახელისათუის უფლისა ღმთისა, ძღუენი ჴელითა მოაქუნდეს, ძღუენი მეუფისა ცათასა, ნათესავმან ნათესავთამან მოსცეს სიხარული.

წყეულ არიან ყოველნი მოძულენი შენნი, კურთხეულ არიან ყოველნი მოყუარენი შენნი უკუნისამდე.

გიხაროდენ და მხიარულ იყავ ძეთა ზედა მართალთასა,

რამეთუ ნეტარ მოყუარენი მისნი და უხაროდენ მშუიდობასა შენსა ყოვლისა შემდგომად ტანჯვისა.

და იხარებდეს სული ჩემი უკუნისამდე, აკურთხევდეს ღმერცა, მეუფესა ჩუენსა დიდსა.

რამეთუ აღაშენოს იელუსარემი საფირონითა და ზმარაგდონითა და ქვითა პატიოსნითა ზღუდენი მისნი და გოდოლნი და არდაბაგნი მისნი ოქროითა წმიდითა.

და უბანნი იელუსარემისნი ლვიგირიონითა და ანთრაკითა და ქვითა სოფერითგამოთა მოფენილ იყოს.

და იტყოდიან ყოველთა უბანთა მისთა: «ალელუა». აქებდენ და იტყოდიან: კურთხეულ არს უფალი, რომელი ნათელ არს ყოველთათუის უკუნისამდე.

თავი

იყო ორმეოცდაათექუსმეტისა, ოდეს წარწყმიდნა თუალნი და შემდგომად რვისა წლისა აღიხილნა. და იქმოდა ქველისსაქმესა და შესძინა შიში უფლისა ღმთისა და აუვარებდა მას.

და ფრიად დაბერდა და მოუწოდა ძესა თუისსა ტობიას და ექუსთა ძისწულთა მისთა და არქუა მათ: წარიყვანენ ძენი შენნი, რამეთუ განსლვასა ცხორებისასა ზედა ვდგა მე.

და წარვედ ხუჟიკეთა შვილითურთ. მრწამს მე, რამეთუ რაოდენსა იტყოდა იონა წინაწარმეტყუელი ნინევისათუის: იყოს, დაქცევად არს, ხოლო ხუჟიკეთს იყოს მშუიდობა ვიდრე ჟამად რაოდენადმდე. რამეთუ ძმანი ჩუენნი ყოველსა ქუეყანასა განიბნინენ ქუეყანისა მისგან კეთილისა. და იელუსარემი იყოს ოჴერ და სახლი ღ~თისა, რომელ არს მუნ შინა, დაიწუეს და ოჴერ იყოს ვიდრე ჟამ რაოდენმე.

და კუალად შეიწყალნეს იგინი ღ~ნ და მოაქცინეს ქუეყანასა მათსა, და აღაშენონ სახლი იგი, არამედ არა ვითარ პირველ, ვიდრემდე აღივსნენ ჟამნი საუკუნენი. და ამისა შემდგომად მოიქცენ ტყუეობისაგან და აღაშენონ იელუსარემი პატიოსნად, და სახლი ღმთისა მას შინა აღეშენოს ყოველთა მიმართ და ნათესავთა საუკუნეთა შენებულითა დიდებულითა, ვითარცა იტყოდეს მისთუის წინაწარმეტყუელნი.

და ყოველნი წარმართნი მოიქცენ ჭეშმარიტად და ეშინოდის უფლისა ღმთისა. და დაფლნე კერპნი მათნი ქუეყანასა. და აკურთხევდეს ყოველი თესლები უფალსა.

და ერი მათი აკურთხევდეს ღმერცა და აღამაღლოს უფალმან ერი თუისი და უხაროდის ყოველთა მოყუარეთა უფლისა ღმთისათა ჭეშმარიტებით და სიმართლით და აყოფდენ წყალობასა ძმათა ჩუენთასა.

და აწ, შვილო, წარვედ ნინევით და ნანდუილვე იყოს, რომელსა იტყოდა წინაწარმეტყუელი.

ხოლო შენ დაიმარხენ შჯულნი და ბრძანებანი და შენ, შვილო, იყავ მოწყალების მოყუარე და მართალ, რათა კეთილი გეყოს შენ. დამფალ მე და დედაშენი კეთილად და ნუღარა იყოფი ნინევეს შინა.

შვილო, უწყი, რა-იგი უყო არამ აქიაკაროსს, მპოხელსა თუისსა, ვითარ-იგი ნათლისაგან შეიყვანა ბნელად, ვითარ-იგი მიაგო მას უფალმან - და აქიაკაროს განარინა, ხოლო მას მისაგებელი მიაგო, და შთაჴდა იგი ბნელსა. მანასე იქმოდა ქველისსაქმესა და განერა იგი საბრჴისაგან სიკუდილისა, რომელი დაარწყუა მან თავისა თუისისა, ხოლო ადამ შევარდა საბრჴესა და წარწყმდა.

და აწ, შვილო, იხილე, მოწყალება რასა იქმს, და ვითარ-იგი სიმართლე იჴსნის. ხოლო ვითარ იგი ამას იტყოდა, მოაკლდა სული მისი ცხედარსა ზედა. და იყო იგი ას ორმეოცდაათექუსმეტის წლის. და დაფლეს იგი პატიოსნად.

და ოდეს მოკუდა ანნა, დედამისი, დაფლა იგი მამისა თუისისა თანა. ხოლო ტობია წარვიდა სარრას თანა, ცოლისა თუისისა, და ძეთა მისთა თანა ეკბატანად ჰრაგუელისა, სიმამრისა თუისისა.

და დაბერდა პატიოსნად და დაფლა სიმამრი და სიდედრი მისი დიდებულად და დაიმკუიდრა ნაყოფი მათი და ტობისი, მამისა თუისისაჲ.

და მოკუდა იგი ას ოცდაშუიდისა წლისა ეკბატანს რომელ არს ხუჟიკეთისასა.

და ესმა უწინარეს სიკუდილისა მისისა წარწყმედაჲ ნინევისა, რამეთუ წარტყუენა იგი ნაბუქოდონოსორ და ასუიეროს. და განიხარა ვიდრე სიკუდიდმდე მისა.